Celem niniejszej publikacji jest udostępnienie współczesnym czytelnikom polskiej edycji Elementarbuch für Flötenspieler, czyli podręcznika do nauki gry na flecie poprzecznym, opublikowanego przez Augusta Eberharda Müllera między 1815 a 1817 rokiem w wydawnictwie Bureau de Musique: C. F. Peters w Lipsku. Powstanie przekładu tej publikacji jest inspirowane tradycją tłumaczenia szkół fletowych przez pedagogów prowadzących klasy fletów historycznych w Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi – Magdalenę Pilch (flet traverso) i Marka Nahajowskiego (flet podłużny) – i ściśle wiąże się z zainteresowaniami autora zgłębiającego pod ich kierunkiem tajniki gry na tych instrumentach, w tym również na jednoklapowych i wieloklapowych fletach poprzecznych z przełomu XVIII i XIX wieku. Problematyka praktyki wykonawczej muzyki fletowej okresu klasycyzmu była już przedmiotem rozważań polskich badaczy. Główną pozycję stanowi krytyczna edycja traktatu Ausführlicher und gründlicher Unterricht die Flöte zu spielen J. G. Tromlitza, wydanego pierwotnie w Lipsku w 1791 roku, który był przeznaczony jeszcze na flet z dwoma klapami DIS i ES na stopce, a więc taki typ instrumentu, jaki pół wieku wcześniej propagował Johann Joachim Quantz (1697–1773). Drugi podręcznik tego autora, czyli Ueber die Flöten mit mehrern Klappen, wydany w 1800 roku również w Lipsku i napisany z myślą o fletach z dodanymi klapami, nie doczekał się jeszcze polskiego tłumaczenia ani opracowania. Do publikacji poruszających zagadnienia dotyczące gry na przedboehmowskich fletach klapowych należy książka Magdaleny Pilch Kompleksowa wizja fletu romantycznego w zakresie budowy, brzmienia, techniki gry i praktyki wykonawczej według „Die Kunst des Flötenspiels in theoretisch – praktischer Beziehung dargestellt von A.B. Fürstenau op. 138” (Kraków 2011). Praca ta jednak koncentruje się bardziej na epoce romantycznej i na późniejszych typach fletów, niż te, z którymi mógł mieć do czynienia August Eberhard Müller (1767–1817). Dlatego też polska edycja Elementarbuch für Flötenspieler może okazać się idealną pozycją przyczyniającą się do wypełnienia luki w świadomości polskich flecistów, zainteresowanych nauką gry na fletach klapowych opartych na modelach z przełomu XVIII i XIX wieku, a także zagadnieniami praktyki wykonawczej muzyki dojrzałego klasycyzmu (Hochklassik).