Dwie sonaty akordeonowe fińskiego twórcy Kaleviego Aho są jednymi z najtrudniejszych utworów w repertuarze akordeonowym. „Rozmach ich treści, komplikacje formy, niebywały wachlarz środków, przebogaty warsztat, wyrafinowanie faktury, dynamiki, kolorystyki zapisują wręcz nową, swoistą kartę w historii dwudziestowiecznej sonaty jako gatunku, który nie wygasł i nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Mistrzostwo i wielka indywidualność biją z każdego rozwiązania w tych dziełach, ekspresjonizm i sensualizm, intelektualizm i spekulatywność, niezwykła otwartość emocjonalna i rozległość wyobraźni są w tej muzyce niepowtarzalne” (Krzysztof Lipka). Pierwsza z sonat składa się z dwóch par części: Preludium i Passacaglia oraz Preludium i Fuga; części o charakterze improwizacyjnym przeplatają się tu zatem ze strukturą polifoniczną. II Sonata, nosząca programowy tytuł Black Bird, składa się z pięciu wirtuozowskich miniatur. To „muzyka skomplikowana i przebogata, emanująca potęgą i wzmożoną ekspresją, złożonością faktury i nawarstwianiem konstrukcji. Emanuje również nieustającą feerią wirtuozerii; czasem się wydaje, że interpretujący dzieło muzyk użył trzeciej ręki – albo nawet, że brzmią dwa akordeony. Jednak ta erupcja zintensyfikowanych brzmień nie służy sama sobie, jest konieczna dla oddania wyrazu i duchowego napięcia” (Lipka). Muzykiem, który po raz drugi w historii fonografii odważył się sięgnąć po tak wymagający repertuar jest Mateusz Stankiewicz – młody, ale już wielokrotnie nagradzany wirtuoz akordeonu związany z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina. Rejestracji dokonał Michał Bereza. Oryginalność, rozmach i potęga wyrazu – to cechy, które wyróżniają prezentowany album i charyzmatyczne interpretacje Stankiewicza.