Wystawa Krew i cukier Bogny Burskiej to największy dotychczasowy pokaz prac artystki. Pokaz zestawia najnowsze prace artystki z wczesnymi, częściowo niepokazywanymi dotąd publicznie pracami, a także najbardziej charakterystycznymi dziełami z różnych okresów twórczości. Artystka posługuje się wieloma formami wypowiedzi, tworzy instalacje, realizacje przestrzenne, fotografie, malarstwo, wideo. Jej twórczość bywa czasem określana jako połączenie sztuki krytycznej z problematyką estetyczną. Dominującym wątkiem we wczesnych pracach Burskiej jest cielesność i jej percepcja. Od 2004 r. Burska analizuje język filmowego przekazu, jego relacje do obrazu i wpływ na wyobraźnię widza. Burska zadebiutowała czerwonymi jak krew obrazami malowanymi dłońmi. Wykonywała też obrazy na szkle i odlewy z żywicy (np. dłonie) barwione na czerwono, czasami przepuszczała przez nie czerwoną wodę. Czerwień w jej pracach oznaczać może krew, ale jej symbolika jest wieloznaczna, kojarzy się z życiem, siłami witalnymi, a także ze śmiercią, przemocą, bólem i kobiecą fizjologią. Burska zestawia z sobą to, co piękne, z tym, co powszechnie uważane za brzydkie, odrażające, odrzucane. Jej pierwsze, malarskie realizacje to kompozycje przypominające zakrzepłe smugi krwi. Burska aranżowała również wnętrza poprzez drobne, niepokojące interwencje i komponowała mozaikowe układy kolorowych, często krwawych i estetycznych, fotografii. Tworzyła filmy found footage, które ukazują mechanizmy powstawania i obrazowania współczesnych narracji kulturowych. Bogna Burska nową wystawą powraca do malarstwa. W abstrakcyjnych, poetyckich obrazach, artystka pozostaje w kręgu organicznej problematyki, pokazując prace, w których dominantą estetyczną jest czerwień krwi i róż ciała. Artystka w TRAFO sięga też po inne media: tkaninę, grafikę według wymyślonej przez siebie techniki cukrografii, a całość prac z różnych okresów i wielu mediów składa się w wielopoziomową opowieść wizualną.