SOWA OPAC : Katalog Mediateki Akademia Sztuki w Szczecinie

5 wyników

Artykuł

W koszyku

oceń

Rekonesans na zgliszczach / Andrzej Biernacki. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 9(2016), s. 26-27 1508-3454.

Autor

Biernacki Andrzej (1958- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Kruczkowski, Wiesław (1935-2018) Galeria DAP (Warszawa) Wystawy sztuki

Gatunek

Malarstwo polskie

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Wiesław Kruczkowski. Znany polski malarz, znakomity artysta i wybitny pedagog Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie ekspozycją w OW ZPAP świętuje jubileusz 50 – lecia swojej pracy twórczej Artysta urodził się w 1935 roku w Bratysławie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. A. Kobzdeja. Swoje prace pokazywał na blisko 90 wystawach krajowych, wystawach sztuki polskiej za granicą i wystawach międzynarodowych na całym niemal świecie. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Galerii Studio w Warszawie, Stołecznego BWA, Galerii Zachęta w Warszawie oraz w licznych zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Za swoją pracę Wiesław Kruczkowski otrzymał m.in.: nagrody rektora warszawskiej ASP (1975, 1978, 1986) oraz ministra kultury i sztuki (1979), odznaczenia państwowe: Brązowy Krzyż Zasługi (1982), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1986).

„Nie jestem artystą namaszczonym tak zwanym błogosławionym ograniczeniem. Jest mi obce zamykanie się w klatce jednego pomysłu. Jestem otwarty na świat, mało co mnie boli, mało co uwiera. Może dlatego często potykam się o własne nogi… Ale jaką satysfakcją jest pozbieranie się! To, co maluję, z żalem stwierdzam, to tylko fragmenty uczuć, zauroczeń, przerażenia i niepewności. Nie sposób ogarnąć otaczającego nas chaosu. Strzępy, urywki zachowane w pamięci rzutują na to, co utrwalam zapisem wizualnym.” Wiesław Kruczkowski

„Malarstwo Wiesława Kruczkowskiego to twórczość konsekwentnej wizji artystycznej. Wizji, zadaniem której nie jest dostarczenie nam zewnętrznej przyjemności, podziwianie pięknie pikturalnie rozwiązanej płaszczyzny, ani poszukiwanie niezmiennych reguł obrazu, ani też zastanawianie się nad sensem i problematyką samej sztuk lecz dramatyczne ukazywanie jednej przynajmniej strony kondycji ludzkiej, które prowadzi nas do szerszej refleksji nad nami samymi. Nie jest to więc sztuka usypiająca nasze sumienie i naszą wrażliwość, dostarczająca nam łatwej i lekkostrawnej przyjemności, lecz sztuka mająca co najmniej ambicję głębszego ukazania człowieka i jego losu.” Maciej Gutowski