SOWA OPAC : Katalog Mediateki Akademia Sztuki w Szczecinie

3 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Unikanie stanów pośrednich - Andrzej Wróblewski (1927-1957) = Avoiding intermediary states - Andrzej Wróblewski (1927-1957) / [koncepcja i redakcja naukowa Magdalena Ziółkowska, Wojciech Grzybała ; autorzy Noit Banai, Boris Buden, Branislav Dimitrijević, Charles Esche, Eckhart Gillen, Wojciech Grzybała, Eryk Krasucki, Elżbieta Linnert, Barbara Majewska, Elżbieta Modzelewska, Ewa Skolimowska, Agnieszka Szewczyk, Andrzej Wróblewski, Magdalena Ziółkowska ; tłumaczenie Krzysztof Kościuczuk, Zuzanna Głowacka, Anna Taraska-Pietrzak]. - Warszawa : Fundacja Andrzeja Wróblewskiego ; Ostfildern : Hatje Cantz Verlag, 2014. - 751, [1] strona : ilustracje kolorowe ; 29 cm.

Autor

Banai Noit Buden Boris (1958- ) Dimitrijević Branislav Esche Charles (1962- ) Gillen Eckhart Głowacka Zuzanna (1979- ) Grzybała Wojciech Kościuczuk Krzysztof Krasucki Eryk (1977- ) Linnert Elżbieta Majewska Barbara (historyk sztuki) Modzelewska Elżbieta Skolimowska Ewa (historyk sztuki) Szewczyk Agnieszka (historyk sztuki) Taraska-Pietrzak Anna Wróblewski Andrzej (1927-1957) Ziółkowska Magdalena (1981- )

Forma i typ

Albumy i książki artystyczne Książki

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957)

Gatunek

Album Malarstwo polskie Pamiętniki i wspomnienia Grafika polska

Dziedzina i ujęcie

Historia Kultura i sztuka

Fragment recenzji naukowej prof. dr hab. Anny Markowskiej (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego): Czy biografia artysty pomaga zrozumieć jego sztukę? Szczególnie, gdy życie młodo zmarłego artysty obrosło legendą? Odpowiedź na tak postawione pytanie nie jest prosta. Wiemy, że niektóre rodzaje sfabularyzowanych życiorysów wręcz skutecznie uniemożliwiają bezpośrednie zetknięcie się z dziełem sztuki. W przypadku książki Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927–1957) to jednak niewłaściwie postawione pytanie, gdyż choć publikacja stara się chronologicznie przybliżyć tak twórczość, jak życie artysty, nie jest bynajmniej fabularyzowaną biografią. Czym jeszcze na szczęście nie jest? Nie jest opowieścią z ukrytą tezą, jednoznacznie składającą się w spójną całość. Jest książką do myślenia i oglądania, gdyż zestawia ze sobą reprodukcje malarstwa i fragmenty zachowanych notatek artysty, uwagi jego przyjaciół i krytyków; każda strona publikacji jest takim mocnym zestawieniem słowa i obrazu, na ogół zaskakującym, gdyż przełożenie myślenia racjonalnego na intuicję twórcy to w istocie wizualno-tekstowy traktat o tym, jak powstaje sztuka. Traktat, który wiele wyjaśnia, ale też ocala zagadkę twórczości, jej niejasne źródła i niespodziewane inkarnacje. Książka wraca do rudymentów: stara się ponownie przedstawić nam młodego malarza, który do Krakowa przyjeżdża z Wilna i nie widzi możliwości podporządkowania się tym koncepcjom sztuki, które powstawały w gronie przyjaciół w podziemnym Krakowie podczas okupacji. Jest gniewnym, zranionym przybyszem, zdesperowanym by szukać własnej drogi w sztuce, bez żadnych kompromisów. By na nowo ukazać postać już dobrze znaną, trzeba było podjąć się trudnego i wieloaspektowego zadania: oddzielenia narosłych mitów od twardego czytania źródeł, zrewidowania stanu wiedzy o artyście. Książka robi to na wielu poziomach, zaczynając od spraw najprostszych, wręcz rudymentarnych – zbiera rozproszone oeuvre artysty, dokonuje pomiarów obrazów, bada ich odwrocia dokonując zaskakujących odkryć, porównuje obrazy by skorygować wątpliwe datowanie i odróżnić datowanie pewne od przybliżonego, dokonuje transkrypcji rękopisów, wprowadza specjalny zapis tytułów odróżniający tytuły autorskie od tych nadawanych pracom po śmierci artysty. Jednym słowem, każda praca zyskała na nowo swój status – gdyż wiedza o każdym dziele została zweryfikowana. Ponadto, prace plastyczne pokazywane są w kontekście myśli teoretycznej artysty, jego spostrzeżeń oraz niezwykle osobistych recenzji bieżącego życia kulturalnego, a także dość obfitej korespondencji. W ten sposób nakreślona została nie tylko rama dla jego twórczości, ale także horyzont jego artystycznych aspiracji. Sumienne wczytanie się w notatki zostawione w jego kalendarzykach, a także sięgnięcie do prywatnych archiwów, w których ciągle jeszcze – jak się okazało – znajduje się wiele nieznanych pamiątek, przybliży realia: Wróblewskiego twarde stąpanie po ziemi. Pojawią się ponadto reprodukcje prac zaginionych, ale również niemal cudownie po wielu latach odkrytych, a zidentyfikowanych po niespodziewanym odnalezieniu starych negatywów z reprodukcjami prac. Z kolei ciekawe analizy konserwatorskie dają wgląd w „kuchnię” malarską, rzeczowe analizy historyczne dotyczące konkretnych przedstawień pozwalają na trzymanie się ówczesnych uwarunkowań. Nie pomięto nawet kolegów z roku artysty (wraz z ich podobiznami), prób dotarcia do ważnych artystycznych imprez, w jakich uczestniczył artysta, a w ich ramach do reprodukcji nieznanych szerzej prac malarskich Andrzeja Wajdy – kolegi z ASP, który stał się później współzałożycielem tzw. Polskiej Szkoły Filmowej. Dokonano pionierskich rekonstrukcji różnych wystaw (w tym m.in. głośnego pokazu w salonie „Po Prostu”), znanych dotąd jedynie z lakonicznych wzmianek.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Artyści Wró.1 [Wypożyczalnia] (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Zimna rewolucja : społeczeństwa Europy Środkowo-Wschodniej wobec socrealizmu, 1948-1959 / [pod redakcją Jérôme'a Bazina i Joanny Kordjak ; tłumaczenia: Izabela Suchan (EN-PL), Andrzej Wajs (FR-PL), Marta Harasimowicz (CZ-PL) ; autorzy i autorki tekstów: Justyna Balisz-Schmelz, Jérôme Bazin, Irina Cărăbaş, Ralf Forster, Maja i Reuben Fowkes, Katerina Gadzheva, Wojciech Grzybała, Emma Hanzlíková, Sándor Hornyik, Sándor Horváth, Astrid Ihle, Constantin Iordachi, Dorota Jarecka, Vít Jakubíček, Marie Klimešová, Joanna Kordjak, Doreen Mende, Alina Mircea, Zsolt Petrányi, Agata Pietrasik, Kristina Popova, Nadège Ragaru, Gabor Rieder, Hana Rousová, Piotr Rypson, Piotr Słodkowski, Oliver Sukrow, Aleksandra Sumorok, Ondřej Táborský, Monika Talarczyk, Irina Tulbure, Aneta Vasileva, Magdalena Ziółkowska]. - Warszawa : Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki : Instytut Adama Mickiewicza, 2021. - 313, [7] stron : fotografie, ilustracje, portrety ; 22 cm.

Autor

Bazin Jérôme (1982- ) Kordjak Joanna Suchan Izabela Wajs Andrzej Harasimowicz Marta (1986- ) Balisz-Schmelz Justyna Cărăbaş Irina Forster Ralf (1966- ) Fowkes Maja Fowkes Reuben Gadzheva Katerina Grzybała Wojciech Hanzlíková Emma (1990- ) Hornyik Sandor‪ (1972- ) Horváth Sándor (1974- ) Ihle Astrid Iordachi Constantin (1970- ) Jarecka Dorota (1966- ) Jakubíček Vít (1987- ) Klimešová Marie (1952- ) Mende Doreen (1976- ) Mircea Alina Petrányi Zsolt (1966- ) Pietrasik Agata (1985- ) Popova Kristina Ragaru Nadège (1971- ) Rieder Gabor Rousová Hana (1944- ) Rypson Piotr (1956- ) Słodkowski Piotr (1985- ) Sukrow Oliver (1985- ) Sumorok Aleksandra (1980- ) Táborský Ondřej (1981- ) Talarczyk-Gubała Monika (1976- ) Tulbure Irina Vasileva Aneta Ziółkowska Magdalena (1981- )

Forma i typ

Książki Publikacje popularnonaukowe

Temat

Robotnicy Socrealizm Społeczeństwo Sztuka europejska Europa Środkowo-Wschodnia Kraje socjalistyczne

Gatunek

Praca zbiorowa

Dziedzina i ujęcie

Historia Kultura i sztuka Socjologia i społeczeństwo

W „zimnym” klimacie lat 50. – narastających napięć międzynarodowych i umacniania się dyktatur komunistycznych – w krajach Europy Środkowo-Wschodniej dokonała się rewolucja społeczna. Była to rewolucja w znaczeniu głębokich przeobrażeń prowadzących do ustanowienia nowych hierarchii społecznych i urzeczywistnienia „dyktatury proletariatu”, ściśle powiązanych z gwałtowną industrializacją i urbanizacją w tej części Europy. Kuratorzy wystawy podejmują krytyczną refleksję na temat zachodzących wówczas przemian, obrazując ich skalę i dynamikę za pomocą materiału wizualnego z dziedziny malarstwa, fotografii, filmu, wzornictwa i architektury. Obejmuje on ponad 400 prac z sześciu krajów dawnego bloku wschodniego: Polski, Czechosłowacji, NRD, Bułgarii, Rumunii i Węgier. Sztukę tamtego okresu sprowadza się na ogół do przepojonych wiarą w świetlaną przyszłość wizerunków radosnych robotników czy heroicznych przedstawień ich pracy, to jednak tylko część produkcji wizualnej socrealizmu. Aby nakreślić jej pełniejszy, bardziej zniuansowany obraz, kuratorzy sięgają po dzieła odbiegające od tych stereotypowych wyobrażeń, często dalekie od propagandowego entuzjazmu, niekiedy naznaczone melancholią czy niepokojem. Podejmują polemikę z utrwalonym przekonaniem, że socrealizm był odciętym od rzeczywistości społecznej „spektaklem, który kreował nową rzeczywistość” (Evgeny Dobrenko). Spośród licznych przedstawień wybierają takie, które dotychczas pozostawały w cieniu, a dziś mogą rzucić nowe światło na surowe realia tamtej epoki. Skupiają uwagę na roli, jaką w tworzeniu socjalistycznego ładu społecznego i dowartościowywaniu nowych elit odgrywały kultura i sztuka. Świadomi rozbieżności między prezentowanymi obrazami a rzeczywistą sytuacją aktorów społecznych śledzą losy robotników (migracje ze wsi do miasta, zdobywanie nowej pozycji zawodowej, określanie na nowo własnej tożsamości) i próbują za pomocą wybranych dzieł uchwycić towarzyszące im emocje: entuzjazm, niepokoje i rozczarowania. Wystawa pokazuje zmieniające się oblicze klasy robotniczej: konflikty i napięcia w obrębie tej niejednorodnej grupy, a także jej niejednoznaczny stosunek do władzy. Jednym z założeń projektu jest także włączenie socrealizmu (nazywanego wielkim Innym XX wieku) w procesy transformacji sztuki XX stulecia i ukazanie go w jego zaskakującej różnorodności i wieloznaczności. Tytuł Zimna rewolucja odnosi się oczywiście do kontekstu politycznego zimnej wojny (choć w tamtych czasach pojęcie to nie było w użyciu językach krajów Europy Środkowo-Wschodniej), a przede wszystkim do klimatu zamrożenia politycznego epoki stalinizmu: aktów arbitralnej przemocy i strachu. Określenie „zimny/a” prowokuje także pytania o stopień zaangażowania całego społeczeństwa w rewolucję lat 50. i temperaturę rewolucyjnego zapału, z jakim przystępowano do budowania nowego świata. Na wystawie znajdą się prace m.in. takich artystów jak Aurél Bernáth, Walerian Borowczyk, Hans Grundig, Renato Guttuso, Wojciech Fangor, Emil Filla, Arno Fischer, Jiří Kroha, Max Lingner, János Mattis-Teutsch, Andrzej Munk, Evelyn Richter, Willi Sitte, Henryk Stażewski, Władysław Strzemiński, Jiří Trnka, Werner Tübke, Kurt Weiler, Andrzej Wróblewski, Karel Zeman.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Wystawy/ Wydarzenia artystyczne Z.22 [Wypożyczalnia] (1 egz.)