SOWA OPAC : Katalog Mediateki Akademia Sztuki w Szczecinie

8 wyników

Książka

W koszyku

oceń

Unikanie stanów pośrednich - Andrzej Wróblewski (1927-1957) = Avoiding intermediary states - Andrzej Wróblewski (1927-1957) / [koncepcja i redakcja naukowa Magdalena Ziółkowska, Wojciech Grzybała ; autorzy Noit Banai, Boris Buden, Branislav Dimitrijević, Charles Esche, Eckhart Gillen, Wojciech Grzybała, Eryk Krasucki, Elżbieta Linnert, Barbara Majewska, Elżbieta Modzelewska, Ewa Skolimowska, Agnieszka Szewczyk, Andrzej Wróblewski, Magdalena Ziółkowska ; tłumaczenie Krzysztof Kościuczuk, Zuzanna Głowacka, Anna Taraska-Pietrzak]. - Warszawa : Fundacja Andrzeja Wróblewskiego ; Ostfildern : Hatje Cantz Verlag, 2014. - 751, [1] strona : ilustracje kolorowe ; 29 cm.

Autor

Banai Noit Buden Boris (1958- ) Dimitrijević Branislav Esche Charles (1962- ) Gillen Eckhart Głowacka Zuzanna (1979- ) Grzybała Wojciech Kościuczuk Krzysztof Krasucki Eryk (1977- ) Linnert Elżbieta Majewska Barbara (historyk sztuki) Modzelewska Elżbieta Skolimowska Ewa (historyk sztuki) Szewczyk Agnieszka (historyk sztuki) Taraska-Pietrzak Anna Wróblewski Andrzej (1927-1957) Ziółkowska Magdalena (1981- )

Forma i typ

Albumy i książki artystyczne Książki

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957)

Gatunek

Album Malarstwo polskie Pamiętniki i wspomnienia Grafika polska

Dziedzina i ujęcie

Historia Kultura i sztuka

Fragment recenzji naukowej prof. dr hab. Anny Markowskiej (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego): Czy biografia artysty pomaga zrozumieć jego sztukę? Szczególnie, gdy życie młodo zmarłego artysty obrosło legendą? Odpowiedź na tak postawione pytanie nie jest prosta. Wiemy, że niektóre rodzaje sfabularyzowanych życiorysów wręcz skutecznie uniemożliwiają bezpośrednie zetknięcie się z dziełem sztuki. W przypadku książki Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927–1957) to jednak niewłaściwie postawione pytanie, gdyż choć publikacja stara się chronologicznie przybliżyć tak twórczość, jak życie artysty, nie jest bynajmniej fabularyzowaną biografią. Czym jeszcze na szczęście nie jest? Nie jest opowieścią z ukrytą tezą, jednoznacznie składającą się w spójną całość. Jest książką do myślenia i oglądania, gdyż zestawia ze sobą reprodukcje malarstwa i fragmenty zachowanych notatek artysty, uwagi jego przyjaciół i krytyków; każda strona publikacji jest takim mocnym zestawieniem słowa i obrazu, na ogół zaskakującym, gdyż przełożenie myślenia racjonalnego na intuicję twórcy to w istocie wizualno-tekstowy traktat o tym, jak powstaje sztuka. Traktat, który wiele wyjaśnia, ale też ocala zagadkę twórczości, jej niejasne źródła i niespodziewane inkarnacje. Książka wraca do rudymentów: stara się ponownie przedstawić nam młodego malarza, który do Krakowa przyjeżdża z Wilna i nie widzi możliwości podporządkowania się tym koncepcjom sztuki, które powstawały w gronie przyjaciół w podziemnym Krakowie podczas okupacji. Jest gniewnym, zranionym przybyszem, zdesperowanym by szukać własnej drogi w sztuce, bez żadnych kompromisów. By na nowo ukazać postać już dobrze znaną, trzeba było podjąć się trudnego i wieloaspektowego zadania: oddzielenia narosłych mitów od twardego czytania źródeł, zrewidowania stanu wiedzy o artyście. Książka robi to na wielu poziomach, zaczynając od spraw najprostszych, wręcz rudymentarnych – zbiera rozproszone oeuvre artysty, dokonuje pomiarów obrazów, bada ich odwrocia dokonując zaskakujących odkryć, porównuje obrazy by skorygować wątpliwe datowanie i odróżnić datowanie pewne od przybliżonego, dokonuje transkrypcji rękopisów, wprowadza specjalny zapis tytułów odróżniający tytuły autorskie od tych nadawanych pracom po śmierci artysty. Jednym słowem, każda praca zyskała na nowo swój status – gdyż wiedza o każdym dziele została zweryfikowana. Ponadto, prace plastyczne pokazywane są w kontekście myśli teoretycznej artysty, jego spostrzeżeń oraz niezwykle osobistych recenzji bieżącego życia kulturalnego, a także dość obfitej korespondencji. W ten sposób nakreślona została nie tylko rama dla jego twórczości, ale także horyzont jego artystycznych aspiracji. Sumienne wczytanie się w notatki zostawione w jego kalendarzykach, a także sięgnięcie do prywatnych archiwów, w których ciągle jeszcze – jak się okazało – znajduje się wiele nieznanych pamiątek, przybliży realia: Wróblewskiego twarde stąpanie po ziemi. Pojawią się ponadto reprodukcje prac zaginionych, ale również niemal cudownie po wielu latach odkrytych, a zidentyfikowanych po niespodziewanym odnalezieniu starych negatywów z reprodukcjami prac. Z kolei ciekawe analizy konserwatorskie dają wgląd w „kuchnię” malarską, rzeczowe analizy historyczne dotyczące konkretnych przedstawień pozwalają na trzymanie się ówczesnych uwarunkowań. Nie pomięto nawet kolegów z roku artysty (wraz z ich podobiznami), prób dotarcia do ważnych artystycznych imprez, w jakich uczestniczył artysta, a w ich ramach do reprodukcji nieznanych szerzej prac malarskich Andrzeja Wajdy – kolegi z ASP, który stał się później współzałożycielem tzw. Polskiej Szkoły Filmowej. Dokonano pionierskich rekonstrukcji różnych wystaw (w tym m.in. głośnego pokazu w salonie „Po Prostu”), znanych dotąd jedynie z lakonicznych wzmianek.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Artyści Wró.1 [Wypożyczalnia] (1 egz.)

Artykuł

W koszyku

oceń

Trudny czas / Agnieszka Salamon-Radecka. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 9(2018), s. 22-23 1508-3454.

Autor

Salamon-Radecka Agnieszka

Forma i typ

Artykuły

Temat

Szapocznikow, Alina (1926-1973) Wróblewski, Andrzej (1927-1957) Wajda, Andrzej (1926-2016) Muzeum Śląskie (Katowice) Wystawy sztuki II wojna światowa (1939-1945)

Gatunek

Rysunek polski Film polski Rzeźba polska Malarstwo polskie

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Wystawa „Perspektywa wieku dojrzewania. Szapocznikow – Wróblewski – Wajda” prezentuje twórczość trojga przedstawicieli pokolenia „zarażonych wojną”: malarza Andrzeja Wróblewskiego (1927–1957), rzeźbiarki Aliny Szapocznikow (1926–1973) i reżysera Andrzeja Wajdy (1926–2016). Łączy ich nie tylko zbliżona data urodzenia i wczesna utrata ojca, ale też podobieństwo doświadczeń związanych z miejscem i czasem dojrzewania: okresem II wojny światowej w okupowanej Polsce. To, czego byli uczestnikami i świadkami, naznaczyło w sposób bardzo szczególny zarówno ich życie, jak i twórczość.

Artykuł

W koszyku

oceń

Andrzej Wróblewski. Recto / verso 1948-1949, 1956-1957 / Piotr Słodkowski. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 8(2015), s. 54-59 2300-3391.

Autor

Słodkowski Piotr (1985- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Wystawy sztuki Warszawa (woj. mazowieckie)

Gatunek

Malarstwo polskie

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Andrzej Wróblewski (1927–1957) jest niewątpliwie jednym z najważniejszych polskich artystów XX wieku. To z jednej strony malarz zaangażowany w socrealizm, a z drugiej – autor eksperymentów formalnych z pogranicza abstrakcji i twórca niezwykle sugestywnej wizji wojny i degradacji człowieka. Jego bogata i niebywale zróżnicowana twórczość powstała w bardzo krótkim czasie, w bardzo niespokojnych czasach.

Wystawa “Andrzej Wróblewski: Recto / Verso. 1948-1949, 1956–1957” skupia się na dwóch momentach jego twórczości: na samym jej początku, kiedy artysta wymyśla dopiero swój język malarski (1948–1949) i na samym jej końcu, kiedy, po okresie wiary i dobrowolnego podporządkowania się wytycznym stalinowskiego socrealizmu, próbuje on określić się na nowo: zacząć od początku, zacząć jeszcze raz (1956–1957).

Artykuł

W koszyku

oceń

Zaangażowany w malarstwo / Karolina Staszak. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 11(2012), s. 14-15 1508-3454.

Autor

Staszak Karolina

Forma i typ

Artykuły

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957) Muzeum Narodowe (Kraków) Wystawy sztuki

Gatunek

Grafika polska Malarstwo polskie Rysunek polski

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Andrzej Wróblewski był malarzem, krytykiem sztuki i publicystą. Do dziś jest legendą polskiej sztuki XX wieku. Zmarł młodo, w wieku niespełna 30 lat, pozostawiając po sobie bogaty i różnorodny dorobek artystyczny. Inspirował artystów kolejnych pokoleń, m.in. krakowską grupę Wprost i warszawską Gruppę.

Wystawa "Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód” połączyła prace ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie oraz krakowskich kolekcji publicznych i prywatnych w cztery przenikające się narracje. Kuratorzy wystawy wybrali z tekstów artysty frazę stanowiącą tytuł pokazu: "Patrzeć wciąż naprzód”. Dobrze charakteryzuje ona artystyczną osobowość Andrzeja Wróblewskiego, który żył krótko, ale przez cały czas intensywnie, bez oszczędzania się dążył do wytyczonego celu. Dobrze oddały to także inne jego słowa, mówiące o tym, że kroczy "drogą pod ciężarem”. Nie chodziło tu o ciężary codziennego życia, lecz ciężar kolejnych rozczarowań wobec ideałów, w które uparcie wierzył, podobnie jak wierzył mocno w sens i siłę własnej sztuki. W nią bodaj nigdy nie zwątpił, podczas gdy idee, które początkowo żarliwie wyznawał, zawiodły go.

Artykuł

W koszyku

oceń

Andrzej Wróblewski, René Daniëls, Luc Tuymans, De.Fi.Cien.Cy [Ułomność] / Katarzyna Szydłowska. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 8(2015), s. 118-119 2300-3391.

Autor

Szydłowska Katarzyna

Forma i typ

Artykuły

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957) Daniëls, René (1950- ) Tuymans, Luc (1958- ) Art Stations Foundation Poznań (woj. wielkopolskie)

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Wystawa DE. FI. CIEN. CY [Ułomność] obejmuje szeroki wybór prac na papierze Andrzeja Wróblewskiego, René Daniëlsa i Luca Tuymansa. Ekspozycja skupia się na dziełach Wróblewskiego z lat 1955 - 1957 oraz Daniëlsa i Tuymansa powstających od początku lat 80-tych XX wieku. Prace wypożyczono z kolekcji prywatnych i państwowych z Polski, Belgii, Holandii, Francji, Niemiec i Szwajcarii. Ponadto Luc Tuymans specjalnie na wystawę wykona w galerii rysunek ścienny w dużym formacie.

Wystawa DE. FI. CIEN. CY , jak wszystkie prezentacje realizowane w galerii Art Stations, odwołuje się do Kolekcji Grażyny Kulczyk, tym razem poprzez postać Andrzeja Wróblewskiego. Prace tego polskiego malarza zajmują istotne miejsce w zbiorach, których trzon stanowi polska i zagraniczna sztuka awangardowa XX wieku. Jednym z kluczy budowania Kolekcji jest dla Grażyny Kulczyk zestawianie twórczości polskich artystów ze światowymi; ta sama logika przyjęta została w koncepcji tej wystawy. Projekt ten jest także zamknięciem jubileuszowego programu Fundacji przygotowanego na 10 rok jej działalności.

Artykuł

W koszyku

oceń

Uniwersalny nieuniwersalny / Justyna Żarczyńska. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 4(2015), s. 20-23 1508-3454.

Autor

Żarczyńska Justyna

Forma i typ

Artykuły

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Malarze polscy Wystawy sztuki

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Wystawa “Andrzej Wróblewski: Recto / Verso. 1948-1949, 1956-1957” skupia się na dwóch momentach jego twórczości: na samym jej początku, kiedy artysta wymyśla dopiero swój język malarski (1948-1949) i na samym jej końcu, kiedy, po okresie wiary i dobrowolnego podporządkowania się wytycznym stalinowskiego socrealizmu, próbuje on określić się na nowo: zacząć od początku, zacząć jeszcze raz (1956-1957). Oba te momenty połączone są w twórczości Wróblewskiego (tak pod względem tematu, jak i formy) poprzez wyjątkowe podejście do wpisywania się i w nowoczesność, i w awangardę, a liczne dwustronne obrazy i prace na papierze tworzone w tym czasie są materialnym znakiem jego rozdarcia pomiędzy politycznym zaangażowaniem a artystycznym eksperymentem.