SOWA OPAC : Katalog Mediateki Akademia Sztuki w Szczecinie

27 wyników

Książka

W koszyku

oceń

Emilia : meble, muzeum, modernizm / teksty Łukasz Bireta, Błażej Brzostek, Aleksandra Kędziorek, Cezary Lisowski, Marcel Andino Velez ; dyskusja Waldemar Baraniewski, Tomasz Fudala, Michał Krasucki, Joanna Mytkowska ; fot. Maja Wirkus. - Kraków : Wydawnictwo Karakter ; Warszawa : Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 2016. - 165, [2] strony : ilustracje (w tym kolorowe) ; 27 cm.

(Mówi Muzeum)

Autor

Andino Velez Marcel (1974- ) Baraniewski Waldemar (1953- ) Bireta Łukasz Brzostek Błażej (1977- ) Fudala Tomasz (1980- ) Kędziorek Aleksandra Krasucki Michał (historyk sztuki) Lisowski Cezary Mytkowska Joanna (1970- ) Wirkus Maja

Forma i typ

Książki

Temat

Dom Meblowy "Emilia" (Warszawa) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Budownictwo handlowo-usługowe Dom towarowy Modernizm Muzealnictwo Warszawa (woj. mazowieckie)

Pawilon Emilia znają doskonale i wielbiciele PRL-owskich komedii, i miłośnicy sztuki współczesnej, i rosnąca rzesza entuzjastów architektury modernistycznej. Oddany do użytku w 1970 roku, przez lata był najbardziej znanym stołecznym domem meblowym. Od 2012 do 2016 roku służył jako tymczasowa siedziba Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

We wszystkich tych rolach sprawdził się znakomicie. Choć wydawał się niewielki, jego wnętrze zaskakiwało przestronnością – i urodą surowych betonowych form. Emilia należała do najciekawszych przykładów powojennego modernizmu i była jednym z ostatnich zachowanych warszawskich pawilonów handlowych z tego okresu. Piszemy o jego historii i architektonicznej formie, przedstawiamy też burzliwe dzieje „muzeum w sklepie meblowym”. A historycy sztuki i konserwatorzy szukają odpowiedzi na pytanie, dlaczego najwybitniejsze przykłady polskiego modernizmu są dziś niszczone pod nową zabudowę i jak skutecznie chronić tę architekturę.

Tekstom towarzyszy szeroki wybór zdjęć archiwalnych oraz dokumentacja fotograficzna budynku przygotowana przez znakomitą fotografkę architektury, Maję Wirkus.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Architektura 112 [Wypożyczalnia] (1 egz.)

Artykuł

W koszyku

oceń

Akcja regeneracja : trzy ostatnie wystawy w Emilii / Jakub Banasiak. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 13(2016), s. 80-89 2300-3391.

Autor

Banasiak Jakub (1980- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Sztuka Wystawy sztuki Warszawa (woj. mazowieckie)

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Wystawa „Chleb i róże. Artyści wobec podziałów klasowych” zadaje pytanie o to, jak artyści definiują swój status i pozycję wobec ekonomicznych nierówności, których wzrost obserwujemy obecnie. Pyta, jak pogodzić marzenia o sprawiedliwości społecznej z potrzebą wolności i autonomii artystycznej, wskazując napięcie między dość ambiwalentną przynależnością artystów do elit inteligenckich lub finansowych a odpowiedzialnością twórców za resztę społeczeństwa.

Wystawa „Po co wojny są na świecie” to prezentacja twórczości czternastu artystów-outsiderów zmagających się w swojej sztuce z palącymi pytaniami współczesności. Kim są outsiderzy? To osoby działające poza obiegiem sztuki współczesnej – nieposiadające wykształcenia artystycznego, niezwiązane zawodowo z instytucjami, rynkiem i konwencjami „świata sztuki”. Postawa tych artystów wyróżnia ich także w szerszym krajobrazie tak zwanej sztuki nieprofesjonalnej w Polsce, w którym tworzenie jako wyraz niezgody i sprzeciwu stanowi raczej wyjątek niż regułę. To wreszcie outsiderzy w klasycznym sensie tego słowa – indywidualiści, postrzegani często jako „inni” (czasem z powodu niekonwencjonalnego sposobu życia, czasem niepełnosprawności i choroby), niekiedy wręcz żyjący na społecznym marginesie (bezdomni czy izolowani w zakładzie karnym). Prezentowanych twórców łączy więc przede wszystkim odrębność i niezależność artystycznych koncepcji. To silne artystyczne osobowości, dla których sztuka stanowi egzystencjalną konieczność.

Wystawa „Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej” jest prezentacją różnorodnych dróg, prowadzących z pola sztuki do codziennego życia i w przeciwnym kierunku, od życia do sztuki. Jednym z głównych pytań stawianych na tej wystawie jest kwestia statusu i kompetencji osób parających się tak rozumianą post-sztuką – w świecie, w którym na nowo należy zdefiniować powinności jednostki wobec wspólnoty oraz nowych globalnych wyzwań: migracji, kryzysu ekonomicznego, konfliktów zbrojnych i zagrożeń ekologicznych.

Artykuł

W koszyku

oceń

Współczesny spór o przebudowę / Jakub Banasiak. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 11(2015/2016), s. 62-65 2300-3391.

Autor

Banasiak Jakub (1980- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Festiwal "Warszawa w budowie" Urbanistyka Wystawy historyczne Wystawy sztuki Budownictwo Planowanie przestrzenne Warszawa (woj. mazowieckie)

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Dziś, gdy planowanie przestrzenne nie ma wysokiej pozycji w debacie publicznej, założycielski wkład odbudowy w obecny kształt stolicy bywa ignorowany. Po 1989 roku wzmógł się proces mitologizowania Warszawy międzywojennej. Coraz częściej można napotkać opinie stawiające ją wyżej od współczesnego miasta. Pomija się fakt, że tamta Warszawa była pozbawiona odpowiedniej infrastruktury, tragicznie przeludniona i uboga w zieleń.

Wystawa główna 7. edycji festiwalu Warszawa w Budowie prezentuje powojenną odbudowę jako sposób wychodzenia z kryzysu. Decyzja o odbudowie miasta nie była, jak się często dziś uważa, fanaberią komunistycznych władz czy wyłącznie wyrazem emocji, była planowaniem zakorzenionym w dyskusjach urbanistów jeszcze sprzed zniszczenia miasta w 1944 roku. Trzeba dostrzec, że choć planistom Biura Odbudowy Stolicy nie udało się uratować wszystkich budynków, a niektóre ze względów planistycznych, bądź politycznych rozbierano, to zaproponowany wtedy pomysł na miasto sprawił, że dziś spełnia ono swoje stołeczne funkcje, odzyskało mieszkańców, otrzymało nowe architektoniczne oblicze, że jest pełne zieleni.

Artykuł

W koszyku

oceń

Bujna natura z wędzidłem / Andrzej Biernacki. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 4(2018), s. 10-13 1508-3454.

Autor

Biernacki Andrzej (1958- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Hila, Edi (1944- ) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa)

Gatunek

Malarstwo albańskie

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Edi Hila urodził się w 1944 roku w Szkodrze, pracuje w Tiranie, od początku lat 90. związany z tamtejszą Akademią Sztuk Pięknych, gdzie jest wpływowym pedagogiem.

Malarstwo Hili to przede wszystkim serie, gdzie temat przedstawiany jest w kilku obrazach. Najbardziej znaczące cykle to „Paradoksy” (2000-2005), „Relacje” (2002-2014), „Zagrożenie” (2003-2009), „Przydrożne obiekty” (2007-2010), „Nadbudówki” (2013), „Bulwar Bohaterów Narodu” (2015) oraz „Namiot na dachu samochodu” z 2017 roku. Realizm jego malarstwa jest szczególny, opiera się na uważnej obserwacji detalu, którą wykorzystuje do oddania psychologicznej prawdy obserwowanego zjawiska.

Wystawa Ediego Hili w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie wpisuje się w ciąg wystaw poświęconych przeoczonym mistrzom z Europy Wschodniej, ale wykracza poza badawczą ciekawość czy historyczną powinność. Powodem, dla którego Muzeum zajęło się w tej chwili dorobkiem albańskiego malarza jest jego dojmująca aktualność. Edi Hila jest artystą, który od początku nie dał się zwieść blichtrowi transformacji, zawsze śledząc podskórne zagrożenia, które ze sobą niosła.

Brak okładki

Książka

W koszyku

oceń

Ion Grigorescu : in the body of the victim / ed. Marta Dziewańska ; [transl. Ewa Kanigowska-Gedroyć et al.]. - Warsaw : Museum of Modern Art, cop. 2009. - 311, [1] s. : il. ; 24 cm.

(Museum under Construction = Muzeum w Budowie ; No 2)

Autor

Grigorescu Ion (1945-) Dziewańska Marta. Kanigowska-Gedroyć Ewa.

Forma i typ

Książki

Temat

Grigorescu, Ion 1945- Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Sztuka rumuńska Katalog wystawy. Warszawa

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Artyści Gri.1 [Wypożyczalnia] (1 egz.)

Brak okładki

Książka

W koszyku

oceń

Kiedy rano otwieram oczy, widzę film : eksperyment w sztuce Jugosławii w latach 60. i 70. / red. Ana Janevski ; [wprow. Joanna Mytkowska ; przekł. Agnieszka Łasek et al.] ; Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. - Warszawa : Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 2010. - 259, [1] s. : il. (w tym kolor.) ; 24 cm.

(Muzeum w Budowie ; nr 4.)

Autor

Janevski Ana (1976-). Mytkowska Joanna (1970-). Łasek Agnieszka.

Forma i typ

Publikacje promocyjne Książki

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Sztuka jugosłowiańska. Sztuka jugosłowiańska Katalog wystawy. Warszawa

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Wystawy/ Wydarzenia artystyczne K.5 [Wypożyczalnia] (1 egz.)

Artykuł

W koszyku

oceń

Mária Bartuszová / Piotr Kosiewski. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 7(2014/2015), s. 139-141 2300-3391.

Autor

Kosiewski Piotr (1967- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Bartuszová, Maria (1936-1996) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Wystawy sztuki

Gatunek

Rzeźba słowacka

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Maria Bartuszová (1936-1996) to jak dotąd mało znana słowacka rzeźbiarka, odkryta szerszej publiczności w 2007 roku podczas Documenta 12 – najważniejszej międzynarodowej wystawy sztuki, odbywającej się co pięć lat w Kassel w Niemczech. Od tego momentu jej prace zaczęły pojawiać się na międzynarodowych wystawach, niektóre z nich znalazły się w prestiżowych kolekcjach sztuki współczesnej. Sztuka Bartuszovej nigdy nie doczekała się jednak prawdziwej recepcji: jej prace prezentowane były pojedynczo, bez szerszego kontekstu i w oderwaniu od zaskakującej dynamiki jej dzieła.

Wystawa „Maria Bartuszová. Formy przejściowe” to próba napisania historii, która nigdy napisana nie została. Nigdy też nie została ujęta w jakkolwiek spójny sposób, podczas gdy dzieło to jest zbudowane na gęstej siatce niezwykle nośnych i dynamicznych odniesień, nawrotów, niespodziewanych przeskoków – to zapis wahania i poszukiwania nowego języka. Większość prac artystki stworzona została w gipsie – materiale ze swojej natury przygotowawczym i nietrwałym. W ten sposób, mimo ich doskonałych kształtów, jej rzeźby są niejako z założenia próbne, niedokończone i przejściowe. Sugerują mobilność i wahanie – propozycję zamiast stwierdzenia. Jeśli Bartuszová sięgnie po brąz czy aluminium, natychmiast ich materialny ciężar podważy formą lub tematem: zmiękczy go, wprawi w ruch, zmieni proporcje i zakpi z grawitacji. Jej ulubionym materiałem zdaje się jednak (tani) gips i to on staje się nie tylko materiałem jej twórczości, ale przez wpisane weń nietrwałość i przejściowość – także jej głęboką treścią.

Artykuł

W koszyku

oceń

Zofia Rydet, "Zapis, 1978-1990" / Adam Mazur. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 11(2015/2016), s. 159-161 2300-3391.

Autor

Mazur Adam (1977- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Rydet, Zofia (1911-1997) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Wystawy sztuki Warszawa (woj. mazowieckie)

Gatunek

Fotografia polska

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Wystawa jest najobszerniejszą jak dotąd prezentacją „Zapisu socjologicznego”, monumentalnego projektu fotograficznego autorstwa Zofii Rydet. Cykl ten realizowany był od 1978 roku, niemal do jej śmierci 1997 roku.

Rydet rozpoczęła prace nad „Zapisem” w dość późnym wieku (mając 67 lat), już jako artystka o ustalonej renomie i pokaźnym dorobku wystawienniczym. Wystawa w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie jest próbą rekonstrukcji nigdy niezrealizowanej wystawy – z jednej strony bazującej na wskazówkach obecnych w notatkach i prywatnej korespondencji Zofii Rydet, z drugiej uwspółcześniającej jej dzieło za pomocą obecnie dostępnych technologii (zwłaszcza w przypadku nigdy niewywołanych odbitek).

Artykuł

W koszyku

oceń

"Ustawienia prywatności. Sztuka po Internecie" / Karolina Plinta. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 7(2014/2015), s. 114-117 2300-3391.

Autor

Plinta Karolina (1988- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Internet Sztuka Socjologia Rzeczywistość wirtualna Społeczeństwo informacyjne Świadomość społeczna Środki masowego przekazu Warszawa (woj. mazowieckie)

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Wystawa jest próbą odpowiedzi na to pytanie z perspektywy pokolenia artystów urodzonych w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, które weszło na scenę artystyczną w czasach dynamicznej ekspansji Internetu i masowej kultury cyfrowej, w przestrzeni pełnej pozornie nieograniczonych możliwości, nadmiaru obrazów i informacji.

Artykuł

W koszyku

oceń

"After Year Zero. Powojenny uniwersalizm i geografie współpracy" / Konrad Schiller. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 10(2015), s. 160-163 2300-3391.

Autor

Schiller Konrad (1982- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Postkolonializm Sztuka Tematy i motywy Polityka Wystawy sztuki Warszawa (woj. mazowieckie)

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Wystawa "After Year Zero [Po roku zerowym]" jest próbą analizy globalnego porządku po końcu II wojny światowej: dekolonizacji i polityki uniwersalizmu. Rok 1945 przyniósł światu wolność od faszyzmu, zapoczątkował jednak nowe podziały i konfrontacje. Pierwszym była żelazna kurtyna, wzdłuż której na prawie pół wieku wyznaczono linię frontu zimnej wojny. Jednak dziś, gdy tysiące ludzi giną w toni Morza Śródziemnego, próbując przedrzeć się przez kordon chroniący dawne europejskie metropolie kolonialne, konieczne jest też przyjrzenie się drugiej kurtynie, która podzieliła świat po 1945 roku – "kurtynie kolorowej", za którą, w toku dekolonizacji, narodził się tak zwany Trzeci Świat.

Pokazywana w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie wystawa to druga odsłona projektu realizowanego od 2013 roku przez Haus Der Kulturen der Welt (HKW) w Berlinie. Projekt jest pokłosiem cyklu warsztatów i debat prowadzonych w Algierze, Dakarze, Johannesburgu, Paryżu i Brukseli pod wspólnym tytułem "Matters of Collaboration". Ich głównym tematem było krytyczne spojrzenie na dawne i obecne relacje między Europą i Afryką, z jednej strony kolaborację świata postkolonialnego z neokolonialnym wrogiem, z drugiej - współdziałanie, pojmowane jako tworzenie wspólnego pola i generowanie wizji politycznych.

Artykuł

W koszyku

oceń

Andrzej Wróblewski. Recto / verso 1948-1949, 1956-1957 / Piotr Słodkowski. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 8(2015), s. 54-59 2300-3391.

Autor

Słodkowski Piotr (1985- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Wróblewski, Andrzej (1927-1957) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Wystawy sztuki Warszawa (woj. mazowieckie)

Gatunek

Malarstwo polskie

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Andrzej Wróblewski (1927–1957) jest niewątpliwie jednym z najważniejszych polskich artystów XX wieku. To z jednej strony malarz zaangażowany w socrealizm, a z drugiej – autor eksperymentów formalnych z pogranicza abstrakcji i twórca niezwykle sugestywnej wizji wojny i degradacji człowieka. Jego bogata i niebywale zróżnicowana twórczość powstała w bardzo krótkim czasie, w bardzo niespokojnych czasach.

Wystawa “Andrzej Wróblewski: Recto / Verso. 1948-1949, 1956–1957” skupia się na dwóch momentach jego twórczości: na samym jej początku, kiedy artysta wymyśla dopiero swój język malarski (1948–1949) i na samym jej końcu, kiedy, po okresie wiary i dobrowolnego podporządkowania się wytycznym stalinowskiego socrealizmu, próbuje on określić się na nowo: zacząć od początku, zacząć jeszcze raz (1956–1957).

Artykuł

W koszyku

oceń

Siatka czasu i sieć interpretacji / Piotr Słodkowski. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 1(2011), s. 11-13 1508-3454.

Autor

Słodkowski Piotr (1985- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Borowski, Włodzimierz (1930-2008) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Sztuka konceptualna Wystawy sztuki

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Wystawa „Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” jest pierwszą pośmiertną, monograficzną prezentacją prac jednego z najwybitniejszych polskich artystów neoawangardowych. Składa się ona z dwóch komplementarnych względem siebie części: wiernej rekonstrukcji autorskiej ekspozycji prac Borowskiego zatytułowanej Pole gry, zaaranżowanej przez niego w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1972 roku, oraz prezentacji materiałów archiwalnych dotyczących projektów zrealizowanych przez Borowskiego w latach 1966-1972 (przede wszystkim tzw. „pokazów synkretycznych”).

Wystawa „Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” wiernie odtwarza wyjątkową, przestrzenną strukturę Pola gry z 1972 r., na podstawie zebranych dokumentów (fotografii, relacji) i przeprowadzonych badań. W obrębie zrekonstruowanej ekspozycji znajdują się 44 zachowane w zbiorach publicznych i prywatnych prace Włodzimierza Borowskiego uzupełnione współczesnymi rekonstrukcjami kilku jego prac. Pole gry uzupełnia prezentacja dokumentacji dziewięciu „pokazów synkretycznych”. Pokaz dokumentacji skupia się wokół trzech zasadniczych dla twórczości Borowskiego problemów: wystawy, dzieła sztuki i autora. Prezentowane materiały – unikalne fotografie (m.in.: Eustachego Kossakowskiego, Tadeusza Rolke, Jacka M. Stokłosy), zapis filmowy i inne archiwalia – w przeważającej mierze nigdy wcześniej nie były pokazywane.

Artykuł

W koszyku

oceń

Warszawa w (od)budowie / Piotr Słodkowski. W: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu. - Czas. 11, Nr 11(2015/2016), s. 56-61 2300-3391.

Autor

Słodkowski Piotr (1985- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Festiwal "Warszawa w budowie" Urbanistyka Wystawy historyczne Wystawy sztuki Budownictwo Planowanie przestrzenne Warszawa (woj. mazowieckie)

Dokument nadrzędny: Szum : sztuka polska w rozszerzonym polu.

Odbudowa Warszawy, rozpoczęta 70 lat temu, była na polu urbanistyki profesjonalną dyskusją o tym, jak żyć i mieszkać. Wystawa pokazuje, w jaki sposób stworzono nowoczesne miasto i jakie były główne kwestie sporne, o których dyskutowano.

Artykuł

W koszyku

oceń

Egzotyczne lata 80. / Xawery Stańczyk. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 9(2010), s. 14-17 1508-3454.

Autor

Stańczyk Xawery (1985- )

Forma i typ

Artykuły

Temat

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Polityka Stan wojenny w Polsce (1981-1983) Rząd (organ państwowy) Polska

Gatunek

Sztuka polska

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Wystawa „Mógłbym żyć w Afryce” jest propozycją odbycia wyprawy w egzotyczne, z dzisiejszej perspektywy, lata 80.

Artykuł

W koszyku

oceń

Krzyże urągania / Karolina Staszak. W: Arteon : magazyn o sztuce. - Czas. 3, nr 4(2019), s. 34-37 1508-3454.

Autor

Staszak Karolina

Forma i typ

Artykuły

Temat

Rycharski, Daniel (1986- ) Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa) Krzyże Performance Tematy i motywy

Gatunek

Sztuka polska

Dokument nadrzędny: Arteon : magazyn o sztuce.

Wystawa „Daniel Rycharski. Strachy” to przegląd działalności twórcy, który rozwija własną formę współpracy ze społecznością lokalną w rodzinnym Kurówku. Tworzy propozycję aktywizmu artystycznego, poddając pod dyskusję problem tożsamości oraz granic przynależenia do wspólnoty religijnej. Jego sztuka jest jednym z tych rodzajów artystycznej praktyki, która w sposób bezkompromisowy i nowatorski syntetyzuje paradoksy aktualnej rzeczywistości. W swoich pracach potrafi opowiedzieć pozornie sprzeczne doświadczenie: bycia wierzącym artystą, gejem pracującym w konserwatywnej społeczności nad nowymi sposobami emancypacji od rutynowych form religii. Przekrojowa wystawa prac Rycharskiego to część programu Muzeum, które poszukuje nowych języków opisu otaczającego nas świata, to próba zwrócenia uwagi na jedną z najciekawszych i radykalnych postaw artystycznych w ostatnim czasie.

Osobista biografia i sytuacja rodzinna stają się dla artysty punktem wyjścia do podjęcia tematów bardziej uniwersalnych, istotnych z perspektywy społeczeństwa doświadczającego konfliktów związanych z powrotem (trwaniem) religii jako narzędzia politycznej mobilizacji i polaryzacji. Jako twórca współpracujący z tak różnymi grupami, jak stowarzyszenia rolnicze i religijne, koła gospodyń wiejskich czy aktywistów LGBT+ w swoich pracach mierzy się z wieloma społecznymi strachami i uprzedzeniami.

Śmiałe podejście Rycharskiego do wiary i chrześcijaństwa, które nie znajduje odpowiednika w sztuce polskiej, jest aktualnie czynnikiem napędzającym jego praktykę artystyczną. Zebrane na wystawie obiekty opowiadają historię działań artysty, który przechodzi od chęci zorganizowania oddolnej rewolucji i wprowadzenia osób LGBT+ na równych prawach do Kościoła, do praktykowania wiary na własnych zasadach. Zakorzeniony przez różne instytucje i rodzinę w religii, poszukuje w danym zestawie pojęć i wartości nowej wersji projektu emancypacyjnego, który objąłby dotychczas wykluczanych, a który nazywa bezreligijnym chrześcijaństwem.

Wystawa „Daniel Rycharski. Strachy” jest raportem z kilkunastu lat pracy twórcy, który z naddatkiem wypełnia postulat poszukiwania alternatywy, jednocześnie czerpiąc obficie z kodów kultury popularnej, rozwijając nową interpretację sztuki współpracy na styku aktywizmu, działań politycznych i animacyjnych.